Men zegt wel eens: een kind kan de was doen. In plaats daarvan hebben we in CWZ een dame genaamd Truus. Truus doet vier ochtenden in de week de patiëntenwas en werkt al zeker meer dan 35 jaar in het ziekenhuis. Ze is honkvast dus, ook in de zin van dat ze zolang ik me kan herinneren haar werk op dezelfde plek doet, namelijk schuin tegenover de apotheek op de A-laag. Voor mijn werk moet ik daar meerdere malen per dag zijn; we delen de ruimte namelijk.
Truus is altijd hartelijk. Ik krijg koffie van haar rond 8 uur ’s ochtends als ik de schrobmachine kom verschonen. Die tik ik dan vlug weg, omdat het nog geen pauze is. Truus is ook goed op de hoogte. Niet alleen omdat zij iedere week een uitdraai krijgt van het CWZ Nieuws, maar ook omdat er heel veel mensen langs haar werkplek komen. Als ze een passant gemist heeft, wil ze nog wel eens vragen wie het nu was die voorbij kwam lopen. Haar bronnen zijn me niet altijd duidelijk, maar wat of wie het ook is, de kans is groot dat Truus er binnen no time van weet.
Truus is ook goed te foppen. Zo hadden we ook kortstondig een collega die de godganse tijd probeerde mensen voor de gek te houden. Hij werkt nu op het Centraal Medisch Archief (CMA), dus pas op voor een man met een lange, zwarte vlecht. Bij een van zijn ‘practical jokes’ maakte hij gebruik van het feit dat het ziekenhuis even op zijn kop stond: Pieter Storms was in huis voor zijn programma ‘Breekijzer’. Slecht nieuws. Hij hield tirades op verschillende plekken in het ziekenhuis. Zo lang er maar een cameraman in de buurt was. De collega in kwestie zag een gouden kans om Truus erin te luizen. “Hij komt voor jou, Truus. Er heeft iemand geklaagd over de was!” Truus wist niet waar ze het moest zoeken en raakte in paniek. Ze kon er uiteindelijk wel om lachen. Zo sportief is ze wel.
Maar alle gekheid op een stokje. Truus is een rustpunt op een drukke werkdag. Een soort thuishonk. Dezelfde ruimte is killer als Truus al naar huis is of vakantie heeft. Er is wel een vervangster, maar Truus is niet te vervangen. Wat kan mij die patiëntenwas schelen; de grootste meerwaarde van Truus is de hartelijkheid. Het gevoel dat naast het eenvoudig aangeboorde negativisme het ook wel gezellig kan zijn op de werkvloer. Gelukkig duurt het nog wel een paar jaartjes voordat Truus met pensioen mag. En misschien mag het dan nog niet. Van ons niet.
