Mijn vriendin houdt niet van koken. Veel mannen, vooral die van de oude stempel, zullen vinden dat ik het daarmee slecht getroffen heb maar niets is minder waar. Het avondeten is iets waar ik de hele dag naar toe kan leven. Omdat er niemand is die zo goed naar mijn smaak kan koken als ik zelf is het allesbehalve een straf voor mij om de maaltijd zelf te moeten bereiden. Het gevolg is dan misschien wel dat ik de enige ben die het opgediende naar binnen krijgt, maar dat is dan van secundair belang.
Wat interessanter is, is de redenering achter haar afkeer van het koken als bezigheid. Ze heeft naar eigen zeggen het geduld niet om in pannen te roeren en maar te wachten tot alles gaar is. Daar kan ik in komen, maar van de andere kant vraag ik me dan weer af welk gerecht ze hier nu eigenlijk beschrijft. Een paar aardappels en een gehaktbal? Veel meer kan het niet zijn. Als dat je beeld van koken bepaalt kan ik begrijpen waarom het geestdodend lijkt. U en ik weten echter dat de wereld niet ophoudt bij aardappelen en een gehaktbal, waar overigens allebei niets mis mee is.
Ik zie koken als een uitdaging op het gebied van efficiëntie en creativiteit. Het bereiden van een maaltijd hoeft niet lang te duren of geestdodend te zijn als je een wat uitdagender gerecht kiest en de taken zo indeelt dat je in plaats van aan het wachten actief met het ‘inkleuren’ van je gerecht bezig bent. De verse groenten en kruiden kunnen gesneden worden terwijl, bij wijze van voorbeeld, de rijst of pasta kookt. De rijst kan drogen terwijl je de saus afmaakt. Maar efficiëntie is niet het enige wat koken leuk houdt; je eigen inspiratie en creativiteit maken zowel je gerecht als de kookervaring een stuk interessanter. Kruiden zijn er niet alleen als decoratie voor de keukenkastjes maar vooral om gebruikt te worden om gerechten smaakvoller te maken. Leef je uit. Ik doe het ook en misschien ben ik daarom ook soms wel de enige die mijn uitspattingen kan eten, maar al doende leert men. Een gerecht is een kunstwerk dat je opeet. Als je alleen een bord met aardappelen op tafel wilt zien kun je beter naar het Van Gogh Museum gaan.
Ik voel me dan ook in mijn artistieke vrijheid aangetast als mijn vriendin over mijn schouder mee kijkt en me influistert dat ik niet te veel van dit en niet te veel van dat moet gebruiken. Picasso schilderde ook alleen wat hij zelf wilde. De MacDonald’s is nooit ver weg, net als vroeger waarschijnlijk de beunhaas die op verzoek schilderde ook niet moeilijk te vinden geweest zal zijn. Ik ben de piloot en ik bepaal waar dit vliegtuig landt. Morgen maak ik wel die aardappelen met die gehaktballen. Mag jij in de pannen roeren.
