Er is weinig mooier dan een vloer die zo grondig geboend is dat er geen schoen- of wielstrepen meer op zitten en zo glanst dat het plafond er helder in weerspiegelt. Dat is tevens de beloning van schoonmaakwerk: resultaat zien. Hoe vuiler de klus, hoe groter het verschil als je klaar bent. Hoe meer strepen dus, des te waardevoller is het resultaat.
Blokken noemen wij het. Ik weet ook niet waarom; ik heb de term overgenomen van collega’s. Toen ik van weekendmedewerker naar fulltimer ging moest ik het leren. De opzet was simpel: men neme een blokmachine, doet er de juiste pad onder (en dat protocol verandert nog wel eens), stopt de stekker in het stopcontact en zet een waarschuwingsbordje neer. Dan maak je rustig aan banen van links naar rechts en weer terug. Geen probleem, ware het niet dat je de eerste keer dat je zo’n machine in je handen hebt niet weet hoe gevoelig de besturing is. Het antwoord: heel gevoelig. Het gevolg: een soort rodeo-act waarin je onvrijwillig als een onelegante ballerina om de eigen as draait, met een apparaat in je hand dat maar niet wil niet stoppen.
Maar al doende leert men en in korte tijd wist ook ik hoe met de machine om te gaan. Vele meters vloer heb ik vanaf dat moment onder mijn apparaat gehad. Vele strepen heb ik verwijderd om een week of twee later weer nieuwe strepen te verwijderen. Blokken kan altijd wel ergens. Helaas is dat ergens doorgaans op een plek waar (veel) verkeer is. De machine moet op een stopcontact aangesloten worden, dus er ligt altijd een zwarte kabel die voor ongelukken kan zorgen. Vandaar het waarschuwingsbordje, in de hoop dat mensen begrijpen dat deze waarschuwt voor de kabel en niet voor een natte vloer.
Dat laatste is ook een puntje op zich. Hoe vaak is er mij niet gevraagd of er wel over de vloer gelopen mocht worden. Dat terwijl er nog geen druppel water of was bij komt kijken. De vloer wordt droog opgewreven zodat deze weer egaal wordt en gaat glanzen. Daarbij ontstaat door de wrijving warmte, in die mate dat als je een verkeerde pad gebruikt het apparaat oververhit raakt. Dus weet wat u zegt als u me vraagt om uw schoenen er even bij te poetsen.
Ik heb een collega die blokken ziet als een kans om te mediteren. Dat vind ik knap. Als ik aan het blokken ben heb ik namelijk minimaal twee keer per minuut te maken met mensen die je willen passeren, maar niet weten aan welke kant het kan. Zoals ik eerder al zei maak je banen van links naar rechts en terug. Ik zie menig voorbijganger vier keer van gedachten veranderen over welke kant te kiezen. Meestal kiezen ze verkeerd en wordt het de kant waarbij je over de kabel moet stappen. Dat leidt af, maar het mooie van blokken is ook dat je resultaat met al deze mensen deelt. Er zijn weinig klussen dankbaarder dan een waarbij je aan de lopende band hoort hoe netjes het er uit komt te zien. En als er dan weer iemand een nieuwe streep achterlaat denk je maar zo: dan is er volgende week ook nog werk voor me.
